Kim Jong-Un is de Grote Kameraad van Noord-Korea

Ik las met de nodige interesse het boek “De Grote Kameraad; Een inkijk in het leven van ’s werelds meest ondoorgrondelijke leider” van journalist en Korea-watcher Anna Fifield over de Noord-Koreaanse dictator Kim Jong-Un. De titel zegt niets teveel, daar kom ik zo nog op terug. Voor nu wil ik zeggen dat het een interessant inkijkje biedt in het leven van Kim, maar ook laat zien hoe een dictator (vooralsnog) succesvol aan de macht blijft en dat daarbij letterlijk over lijken wordt gegaan. Je weet al hoe raar Noord-Korea is wanneer je aan dit boek begint. En toch blijf je je verbazen over alles wat je leest.

* Lees ook: Dit zijn de 10 basisvoorwaarden voor een waardig en bloeiend leven *

Zelfs de epiloog is alweer ingehaald door de fratsen van Kim Jong-Un

Zoals gezegd is de titel van het boek niet overdreven. Het boek eindigt met een epiloog over de besprekingen in Vietnam tussen Kim Jong-Un en die andere leider met raar haar en dito ideeën Donald Trump. De besprekingen mislukten, hoewel beide leiders desondanks na afloop beweerden optimistisch te zijn.

* Lees ook: Er is maar één geluksfactor die er enorm toe doet
volgens Harvard onderzoek *

Nieuwe raketlanceringen, nieuwe stad, nieuwe strapatsen

Inmiddels zijn er weer meerdere raketten door Noord-Korea afgevuurd. De laatsten nog geen week geleden. Gisteren werd in de buurt van Mount Paektu, zogenaamd de min of meer heilige geboortegrond van de Kim-dynastie zelf, een nieuwe stad geopend. Samjiyon is de modernste stad van Noord-Korea en moet het toppunt van socialistische beschaving zijn. Vermoedelijk is de stad gebouwd door dwangarbeiders in verband met de economische en politieke sancties tegen Noord-Korea. Ook met zo’n recent boek loop je altijd achter de rare strapatsen van Kim Jong-Un en zijn handlangers aan.

* Lees ook: Adam Smith – ‘Welvaart van landen’ verrassend actueel! *

Herinnerd aan de hongersnood in de jaren ’90

Dat laatste wil trouwens niet zeggen dat het boek niet de moeite van het lezen waard is. Het boek zorgt voor wat extra achtergrondkennis bij de dingen die je in het nieuws over Noord-Korea ziet en laat je van de ene verbazing in de andere vallen. Sommige dingen die in het boek worden besproken waren ooit groot nieuws, maar was ik toch al bijna vergeten. Wat te denken van de moordaanslag met gif door twee vrouwen op de halfbroer van de grote kameraad op het vliegveld van Kuala Lumpur? Ik werd ook herinnerd aan de hongersnood in de jaren ’90 in Noord-Korea. Ik herinner me verschrikkelijke beelden over uitgemergelde kinderen die korrels rijst eten die Noord-Koreaanse militairen op de grond laten vallen. Afschuwelijk.

* Lees ook: Waarom extreme rijkdom niet goed is voor maatschappij,
milieu en de superrijken zelf! *

Kim Jong-Un was een kleuter met de Japanse sushi-kok als speelkameraadje

Dat staat in sterk contrast met de opvoeding van Kim Jong-Un zelf. Die stond bol van de raarste privileges die voor weinig anderen zijn weggelegd. Niet binnen Noord-Korea, maar ook niet daarbuiten. Er wordt beschreven hoe aan Kim Jong-Un al op jonge leeftijd de raarste, meest onwaarschijnlijke kwaliteiten worden toegedicht, hoe de Japanse sushi-kok van de familie wordt aangewezen als speelkameraadje voor Kim Jong-Un, hoe hij al heel jong autoritaire trekjes laat zien. Maar ook hoe hij behoorlijk anoniem een paar jaar later in Zwitserland op school zit tussen diplomatenkinderen.

* Lees ook: Over Nietzsche, doorlopende herhaling en Amor Fati *

Kim Jong-Un blijft je verbazen

Het voert te ver om alles uit het boek te benoemen. Dan moet je het toch echt even zelf gaan lezen. Maar het gaat over hoe Kim Jong-Un gaandeweg door zijn vader Kim Jong-Il wordt klaargestoomd als de grote opvolger. Hoe het volk rouwt om zijn vader, hoe de wereld afwacht of Noord-Korea verandert onder leiding van de jonge Kim Jong-Un. Hoe de laatste zonder scrupules vertrouwelingen laat verdwijnen of ombrengen om te laten zien wie de baas is. De ontmoetingen met flamboyante basketbalster Dennis Rodman, de ogenschijnlijke ontspanning op het Koreaanse schiereiland ten tijde van de Olympische Spelen in Seoul, enzovoort, enzovoort. Het is echt teveel om op te noemen.

* Lees ook: Met Hannah Arendt filosoferen over zorg en onderwijs *

Drie generaties straf als een familielid vlucht

Naast de aandacht voor Kim Jong-Un en zijn familie is er ook aandacht voor de Noord-Koreanen en hun leefomstandigheden. Het regime van Kim Jong-Un houdt de Noord-Koreanen op verschillende manieren onder de duim. Een grote troef van het Kim-regime zijn niet alleen de strafkampen in het noorden van het land, maar vooral ook de kans dat als jij vlucht er drie generaties van je familie voor worden gestraft. Dat zorgt er wel voor dat je in de pas blijft lopen.

* Lees ook: Armoede in je jeugd is slecht voor je gezondheid *

Noord-Korea is minder hermetisch gesloten dan je denkt

Maar tegelijkertijd is Noord-Korea minder gesloten dan je als buitenstaander denkt. Handige lieden drijven allerhande handeltjes en er schijnt een levendige -zeer illegale- zwarte handel te zijn in usb-sticks en geheugenkaartjes met daarop bijvoorbeeld films en soaps uit Zuid-Korea. De kaartjes zijn zo klein dat ze gemakkelijk het land binnen kunnen komen en gemakkelijk vervoerd en verstopt kunnen worden. Als de wind goed staat, laten mensen vanuit Zuid-Korea ballonnen op met zulke geheugenkaartjes erin. Of ze laten ze de rivier afdrijven in plastic flessen richting het noorden. Naar het schijnt, vinden de geheugenkaartjes gretig aftrek. Ondanks de grote risico’s die het bezit van die kaartjes met zich meebrengt als het regime je ermee pakt.

* Lees ook: Worden we steeds meer onszelf wanneer we ouder worden? *

Fascinerend, maar Fifield is soms te lang van stof

Genoeg te vertellen over Noord-Korea dus. Dat gebeurt ook in dit boek. Fifield heeft duidelijk haar huiswerk gedaan. Achterin het boek vind je dan ook een keurig bronnenoverzicht. Ook de vertaling is van goede kwaliteit en dat is erg fijn, zeker omdat ik dat ook weleens anders zie. Het enige minpuntje? Van mij had het boek een flinke redigeerslag extra mogen hebben. Fifield schrijft alles op in geuren en kleuren en dat is een tijd lang heel leuk en fascinerend. Maar na een tijdje wordt het wat veel van het goede en lijkt het zijn meerwaarde te verliezen. Wat mij betreft had het boek met een kleine honderd pagina’s minder toegekund. Er hadden strengere keuzes gemaakt waren in wat er werd verteld en hoe dat werd gedaan. Sometimes less is more, zullen we maar zeggen. Je hoeft niet letterlijk alles op te schrijven wat je weet.

* Lees ook: Dient onze economie ons nog wel? *

Interessant inkijkje in het reilen en zeilen van een autoritair regime

Al met al is desondanks “De Grote Kameraad” een fascinerend boek. Het leert je iets over autoritaire leiders als Kim Jong-Un en hun ‘kwaliteiten’, het leert je iets over Noord-Korea en, lekker moralistisch, het herinnert je er nog even aan hoe goed je het ook alweer hebt als inwoner van Nederland (of Vlaanderen). Dus als je zelf iets wilt opsteken en een onderhoudend boek wilt lezen, kan ik je dit boek aanraden. Ik lees normaal gesproken nooit dit soort boeken en vond het desondanks echt een fascinerend inkijkje bieden in het reilen en zeilen van zo’n raar, gesloten en autoritair regime. Dus als je nog iets onder de kerstboom moet leggen voor iemand. Of je wilt interessant leesvoer voor onder diezelfde kerstboom, dan is dit boek misschien wel wat voor jou. Ik wens je trouwens met of zonder dit boek over Kim Jong-Un’s strapatsen trouwens hoe dan ook een mooie kerst toe!