Niks zo stom als een wooncarrière!

Toen wij in 2010 ons huis kochten, hebben wij meerdere hypotheekadviseurs gesproken en serieus werk gemaakt van het bekijken van huizen, wijken en wat je waar en of je waar krijgt voor je geld. Dat zou ik iedereen aanraden. Onze zoektocht was in het voorjaar en de zomer en op onze vrije woensdag fietsten we vaak langs twee of drie huizen voor een bezichtiging. Bij mooi weer eindigden we op een terrasje voor een fijne koffie of een biertje om alle indrukken samen te bespreken. Ik heb daar goede herinneringen aan. We kregen een goed beeld van de stad. Bovendien was het overduidelijk dat je in de ene wijk heel veel meer huis krijgt voor je geld dan in andere.

* Lees ook: Pimp je financiële planning vandaag nog! *

Laat je niet meeslepen in de quatsch van de wooncarrière!

Hypotheekadviseurs gingen er impliciet of expliciet van uit, dat je maar tijdelijk ergens wilde wonen. Ze lepelden gemiddelde woonduren op en spiegelden mooie verhalen voor. Over hoe je later toch weer groter, beter mooier en vooral duurder wilde wonen. Het is makkelijk om je mee te laten slepen in de quatsch van een wooncarrière. Maar laten we wel wezen het hele concept wooncarrière is vooral een van de rare uitwassen van het kapitalisme. Daar hoef je niet aan mee te doen. Daar worden alleen anderen (hypotheekadviseurs, makelaars, woonwinkels etc) beter van. Maar jij en je portemonnee niet. Jij mag je drie keer in de rondte werken om de zakken van die lieden en hun gladde praatjes te vullen. Niet doen dus.

Lekker ruim in een buitenwijk wonen

Het werd dus een wijk die vanaf het einde van de jaren ’70 uit de grond werd gestampt aan de zuidoost kant van de stad. Wijzelf wonen in een huis dat nog in dit millennium is toegevoegd en het is ruim en modern en goed geïsoleerd. Met drie keer struikelen ben je in een stadspark, die zit aan het einde van ons korte straatje. Iets verder lopen en dan ben je bij een prachtig landgoed bij de Kromme Rijn, waar je heerlijk kan wandelen.

Qua wonen zit ik voorlopig uitstekend

Ik droom weleens om ooit weer te wonen in de provincie, schonere lucht, goedkopere huizen, minder druk. Of ik droom van Andalusië, mooi weer, mooi landschap, het goede Mediterrane leven, u weet wel. Maar goed, voorlopig woon ik dus prima in het zuidoosten van onze stad. Op 5 á 10 minuten fietsen van de binnenstad. Ik hoef voorlopig echt nergens anders heen. Nou ja: op reis wil ik altijd wel. Maar qua wonen zit ik voorlopig prima.

* Lees ook: Hoe wij flink extra aflosten op onze hypotheek en steeds vrijer werden *

Mensen verhuizen gemiddeld 10 keer in hun leven

Als je de hypotheekmannetjes en makelaars hoorde praten, hadden wij allang weer moeten verhuizen. Volgens hun verhuisden mensen gemiddeld elke 7 jaar. Ik weet het niet. Misschien was dat toen zo. Of misschien hadden ze specifieke cijfers voor onze stad, waar veel studenten wonen. Want als ik het nazoek vind ik op de site van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) dat mensen gemiddeld 7 keer in hun leven verhuizen. En volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) was er in 2017 een recordaantal mensen dat verhuisde.

* Lees ook: Bijna slapend rijk met je eigen huis *

Veranderingen in het huishouden leiden tot verhuizen

Elders op de webstek van het CBS is nog te lezen dat verhuizen vooral gebeurt wanneer ‘de samenstelling van het huishouden verandert’. Veel mensen denken dan denk ik net als ik aan kinderen die geboren worden. Maar het kan ook gaan om minder prettige zaken, zoals overlijden, een relatie die over is of de gang naar een verpleeghuis. Overigens zegt het gemiddelde niet alles. Ik weet dat ik als student en in de jaren na mijn studie meerdere keren ben verhuisd en in de jaren daarna dan weer veel minder vaak. Dat geldt volgens mij in het algemeen voor jongeren.

De seven year itch in je wooncarrière

Maar terug naar die luitjes zoals makelaars en hypotheekboeren. Die beweerden dat er dus zoiets als een seven year itch was. Ze veronderstelden blind dat wij als hoogopgeleid stel na een aantal jaar een dikkere baan zou hebben en dat je dan vervolgens natuurlijk ook groter zouden willen wonen. Al dan niet stilzwijgend werd er dan gehint op kinderen die zouden kunnen komen. “Ja, die gang is wel heel groot in verhouding tot de woonkamer, maar ik kan je uit ervaring vertellen dat het héél handig is om een kinderwagen in te zetten”, zei zo’n smooth talking makelaarsmenneke dan. Men kan de plank ook misslaan. Voor ons wel amusant omdat we helemaal geen plannen in die richting hadden. Voor anderen wellicht een pijnlijke aanname als men het wel wil, maar het niet lukt. En nee die extra kamers die we wilden waren niet bedoeld voor eventueel toekomstig nageslacht. We wilden elk een eigen kamer hebben. Om te werken, te studeren, of een beetje aan te rommelen. Dat kan ook. Hadden die makelaars nooit over nagedacht natuurlijk.

* Lees ook: Houd je vaste lasten laag en koop zo meer vrijheid *

Mannetjes die grossieren in ongefundeerde aannames

Die mannetjes deden dus nogal wat ongefundeerde aannames. Waaronder dus de veronderstelling dat wij wel een volgende trede op de woonladder zouden willen zetten na een aantal jaar. Dat het dus niet zou uitmaken of we nu al dachten dat een huis te klein zou zijn. Dat manlief zijn boekencollectie op voorhand al niet kwijt kon, of dat er geen schuur was om je fiets in kwijt te kunnen.

Verhuizen is geen hobby van me

Ik zat niet te wachten op de gedachte om over zeven jaar nog eens te verkassen. Ik was als student al meerdere keren verhuisd en toen ik terugkwam van mijn wereldreis had ik dat nog eens dunnetjes overgedaan. Verhuizen is geen hobby van me. Ik wilde een huis waarvan ik me kon voorstellen dat we er lang en met plezier zouden kunnen wonen. Niet een -weliswaar uiterst charmante- pijpenla-bovenhuis dat op voorhand al aan de krappe kant zou zijn. Thanks, but no thanks. Bovendien zag ik bij zowel mijn ouders als schoonouders dat die al tientallen jaren gelukkig waren in een en hetzelfde huis. Mijn ouders sinds halverwege de jaren ’70 en de schoonouders sinds 1980. Wat een onzin dat je om de haverklap zou willen verhuizen.

* Lees ook: Hypotheek: 7 dingen om te doen wanneer je rentevast periode afloopt *

Stop die wooncarrière van u lekker waar de zon niet schijnt!

Rare gedachte van zulke jongens. Misschien is het projectie van ze ofzo. Of anders proberen ze misschien iedere potentiële koper zoveel mogelijk naar de mond te praten met die gladde onzinnige verkoopquatsch. Ik weet het niet. Maar nee. Ik wil geen wooncarrière. Stop die treden van uw wooncarrière-ladder gerust op een aangename plek waar de zon niet schijnt. Ik hoef hem niet.

Nieuw huis betekent ook eeuwig blijven aflossen

Waarom zou ik me elke zeven à tien jaar opnieuw diep in de schulden steken? Terwijl ik zo content ben dat we in een paar jaar ruim een ton hebben afgelost op onze hypotheek? Dat onze maandlasten substantieel zijn afgenomen? Dat het huis niet meer zo zwaar op onze schouders weegt? Zo’n zo’n groot en duur bezit vind ik (en vinden wij) een nogal grote verantwoordelijkheid. Waarom zouden we? We hebben met zijn tweetjes een ruim licht huis. Daarin hebben we zo’n 135 vierkante meter tot onze beschikking. Dat is echt wel genoeg hoor.

Keeping up with the Joneses? Peer pressure?

Hoezo duurdere, grotere of hippere wijk? To keep up with the Joneses? Status? Peer pressure? Dat zijn allemaal dingen waar ik nooit zo vatbaar voor was. Inmiddels lust ik wel een lekker biertje op zijn tijd. Maar ik ben pas gaandeweg mijn studie dat biertje gaan waarderen in een tijd dat niemand er van op keek wanneer een zestienjarige een pilsje of wat wegtikte. Aan roken ben ik ook al nooit begonnen. Nu is roken een suffe bezigheid met een loserig imago. Maar dat was nog niet zo toen ik dertig jaar geleden op de middelbare school zat. Dus wat anderen doen, moeten zij weten.

Hoezo duurder, groter of hipper?

Ik hoef niet hipper, duurder, groter of mooier. Ik zit goed. Als backpacker heb ik lange tijd uit een rugzak geleefd en op een stapelbed geslapen met soms nog wel 11 mensen op een kamer. Ik geef niet om luxe. Een goed leven, vrijheid, autonomie. Dat vind ik wel belangrijk. Ik wil die dingen na te jagen die ik waardevol vind. En dat zijn dingen die wel of geen geld kunnen kosten, maar die vooral waardevol zijn vanwege de geestelijke rijkdom die het oplevert.

* Lees ook: Levert sparen niks meer op? Beleg je vermogen in indexfondsen! *

Is geestelijke rijkdom een linkse hobby voor zwevers of salonsocialisten?

In een kapitalistische wereld is wijsheid en geestelijke rijkdom wellicht een linkse hobby voor zwevers of salonsocialisten. Maar als dat zo is, laat mij dan maar een salonsocialist zijn. Of zwever. Lekker belangrijk. Streef ik lekker mijn eigen waarden na. Doe ik mijn best om samen met mijn lief flink af te lossen op die vermaledijde hypotheek. Herwin ik met diezelfde lief lekker mijn vrijheid en leid een goed en geestelijk rijk leven. Wat jij? Nog zin in die wooncarrière?